مثل يك پنجره ي يخ زده و مسدودم
من همان خاطره ي دور و غبار الودم

عاقبت در خلا مطلق تو ميميرم
بي تو با حادثه ي تلخ خزان درگيرم

كاش يك بار دگر چتر نيازم باشي
باز هم منتظر و چشم به راهم باشي

تو بگو ميشود از عشق چنين ساده بريد
بي تفاوت ز همه خاطره ها دست كشيد

اه.سرشارترين فصل غزل خوانيه من
كي از اين جاده ميايي به مهمانيه من

كي از اين كوچه غم انگيز حذر خواهي كرد
كي از اين كوچه متروك گذر خواهي كرد

نكند باز بيايي و بگويي دير است
به خدا بي تو دلم از همه عالم سير است

اي كه عشقت همه وهم است و همه رويايي ست
تا به كي سهم من از عشق همه تنهايي ست